Yıldızların fotoğrafçısı Mert Alaş içki markası Seventy One’ı anlattı : İstediğim lezzete 5 yılda 680 denemede ulaştım

Oksijen’den Zeynep Atmaca’ya konuşan dünyanın en ünlü moda karelerini yakalamış isimlerden biri olan fotoğraf sanatkarı Mert Alaş, cin markasını anlattı.

En sevdiği içki konusunda son derece seçici davranan Alaş, kendisinin ve etrafının içeceği cini ortaya çıkardı. Markanın ortağı ise Fenerbahçe Başkanı Ali Koç’un eşi Nevbahar Koç oldu.

Seventy One’ı gece hayatına bir hürmet duruşu olarak yarattığınız gerçek mu?

Gece hayatı denince bazen farklı anlaşılıyor. Gecenin benim için yeri özel. Bir defa renk farkı var; karanlıkta bütün renklerin, ışıltıların çok daha dramatik bir parlaklığı olduğunu hissediyorum. Gecenin sessizliğinde kuş, rüzgar, deniz, dalga, müzik üzere özel sesler bize çok daha enteresan formda hitap ediyor. Herkes yattıktan sonra kendi dünyamın içine girip çalışmayı çok severim. Gece hayatına hürmet duruşu derken bahsettiğim de diskosu, müziği, çalgıcısı değildi aslında. O sessizlik ve karanlıktaki hoşluğu yakalamaktı.

“TÜRK LİMONUNUN VE ISPARTA GÜLÜNÜN EN UYGUNU OLMALIYDI”

Neler tetikledi sizi?

Bir sefer cini çok seviyordum. Çocukluğumda annemlerin elindeki cin toniği hatırlıyorum, 1980’lerden kalma bir ismi, bir havası var anılarımda. Son yıllarda içimdeki ses tekrar “Bunu nasıl güzelleştiririm, buna ne katabilirim?” diye düşünmeye başlamıştı. Yalnızca yaratacağım cinin tadından değil, öyküsünden de heyecanlanmaya başladım. Birçok içki imalatçısı gezdim ve bu sırada başımda birçok soru işareti oluştu. Bu soruların karşılıklarını ararken direkt olarak parfüm damıtma usulüne yöneldim. Olağan cin imalinde içindeki tüm bitki ve meyveleri birebir anda, birlikte damıtıyorlar. Halbuki parfüm üretiminde her biri tek tek ve başka ayrı damıtılıyor. Ben de o denli yapmak istedim. “İçkimde en yeterli Türk greyfurtu, Türk limonu ve Isparta gülü olmalı” diye düşündüm. Hepsi farklı bir formda damıtılırsa ne değişir diye görmek istedim ve ortada dehşetli bir fark olduğunu gördüm. Natürel çok daha fazla vakit alıyordu ve ticari olarak çok manalı değildi. Herkes bana ‘Sen meczup misin?’ dedi, ‘Ben bu türlü yapmak istiyorum’ dedim. Ortaya çıkan eser de çok farklı oldu.

“8-9 SAATLİK İŞİ 2 BİN SAATLİK İŞ HALİNE GETİRDİM”

İki damıtma biçimi ortasında müddet olarak nasıl bir fark vardı?

Bir cini aslında sekiz-dokuz saatte yapmak mümkün. Benim yaptığım süreç 2 bin saat sürüyor. Bu 2 bin saatten sonra bir de olağanda eserin imalinde olmayan bir şeye geçiyorum, fıçılarda bekletiyorum. Zira benim hayalim içine hiçbir şey katmaya gerek kalmayan bir cin yapmaktı. Tek başına içilen içkilerin fıçıda bekletildiğini öğrenince ben de farklı fıçılar denedim. Sonunda konyak, şeri ve meşe fıçısında karar kıldım. Şeri şeker katmadan bir tatlılık verdi, konyak tüm aromaları yumuşatıp sertliğini aldı, boş meşe fıçısında bekletmek de bir tazelik kattığı için istedim. Yarattığım öyküye uymalıydı. Ağır ve yavaş bir gece hayatını sevmem. Böylelikle tek buzla içilebilecek, tam istediğim üzere bir içki oldu. Fıçılarda beklemesi ona istediğim daha sarımsı rengi de verdi. Bekleme mühleti o kadar değerli ki, tam istediğimiz süreyi tutturmak için tekraren defa deneme yaptık. Sonunda tam 71 günde istediğimiz kıvama ulaştı. 71 ayrıyeten doğum yılım olduğu için de markanın ismi de o oldu.

Neden parfüm şişesine benziyor?

Seventy One dünyasını kurarken çocukluğumda etkilendiğim ögelere başvurdum. Mesela çocukluğum Bodrum’da geçti, Milas’a yakın bir yerde arkadaşımın ailesinin bahçeleri vardı. Oradaki limonları, portakalları hatırlıyordum, Isparta’nın güllerinin kokusunu hatırladım…Bu öyküde Türkiye’den bir şeyler olsun istiyordum. Parfüm, arka deco mobilyalar, binalar, bunlar da çok sevdiğim şeyler… Şişeyi düşünürken onlara baktım, çok sade bir şey olsun istedim…Tabii bir de farklı olma hastalığım da var. Ne yaparım da insanları şaşırtırım diye de düşündüm. Parfüm şişesine benzedi evet lakin inanın benzesin diye yapmadım. Fakat beşerler benzetmeye başladığında yanlış bulmadım zira sonuçta üretimi da birebirdi. Sanatta önder ruhlu, kendine çok güvenen biriyim fakat bir işin uzmanına da bir o kadar hürmet duyarım. Bu işe başlarken yolum çok ünlü bir burunla kesişti, ondan ince ayrıntılar öğrendim. ‘Ultra premium’, ‘luxury’ üzere laflar benim için boş, kıymetli olan ayrıntıdır. ‘Luxury’ ayrıntıların toplamıdır; yoksa süslü bir şişe, iki ünlü insan, bu sürdürülebilir bir yaklaşım değil. Gerçek bir eser, gerçek bir öykü ve gerçek bir yenilik gerekiyordu. 30 yıldır hayatımı verdiğim sanatımın imzasını fakat çok farklı bir esere vermeliydim. Beş yılda yaklaşık 680 tane Seventy One’dan sonra “oldu” diyebildim.

Bu eseri sanırım zati biraz kendiniz ve yakın etrafınız için yarattınız değil mi?

Ben tek çocuğum. Hayatım boyunca paylaşmak, vermek, göstermek istedim. Seventy One natürel ki bu türlü bir öykünün modülü. Bu beş yıllık üretim sürecinde Madonna’dan Kate Moss’a, Donatella Versace’den Dua Lipa’ya, dizayncıları, sanatkarları konutumda bir masada bir ortaya getirip onlara tadımlar yaptırdım, notlar paylaşmalarını istedim. Markanın doğumu için çok kıymetli günlerdi.

Dünyanın önde gelen fotoğrafçılarından birisiniz. Yapay zekayla yaratılan fotoğraflarla ilgili ne düşünüyorsunuz?

Onları oyun üzere görüyorum. Aslında bence insanoğlunun bu türlü bir tehlikeye gereksinimi vardı. Asıl artık gerçek sanatkara, sese, müziğe ilgi edecek beşerler. Bu tehlike benim rönesans diye bahsettiğim periyodun gelişini hızlandıracak.

MERT ALAŞ BAHÇEYLE UĞRAŞMAYA BAYILIYOR

Çok hareketli bir hayatınız var, sizi topraklayan, kendinize getiren bir rutininiz var mı?

Bahçıvanlık ve yemek yapmak. ABD’de çekim yaptığımda Los Angeles’tayım, oraya masraf gitmez bahçemde işe girişiyorum, Londra ve Ibiza’da da bu türlü. Hatta arkadaşlarımın meskenine gidince bile bahçeyle uğraşıyorum. Yemek yapmak da o denli fakat zati çekim sürecine girdiğimde bir kaos dünyasında olurum. Yani bir ‘kaos Mert’ var bir de ‘doğa Mert’. Çalışırken kaos, adrenalin, uykusuzluk, gerilim bunlar benim yakıtım. Durduğum vakit ise sessizlik, bahçe, hayvan, güneş, gök, çimen bunlar beni besliyor. İnanın bazen Los Angeles yahut Ibiza’ya gittiğim vakit bir hafta filan bir tek söz bile etmiyorum. Tüm dünyaya kendimi kapatıyorum. Yalnızca ben, ağaç ve zihnim kalıyoruz. O beni kaotik sanat ve iş dünyasından özüme, insanlığıma geri döndürüyor. Sonra doğal ki kaosa dönüyorum.

patronlardunyasi.com